De Belastingdienst en verblijfskostenvergoeding

Aanleiding

De transportsector en de Belastingdienst hebben een afspraak gemaakt over de toepassing van de gerichte vrijstelling voor de vaste verblijfskostenvergoedingen, zoals geregeld in artikel 40 van de cao Beroepsgoederenvervoer over de weg en verhuur van mobiele kranen (hierna: cao Beroepsgoederenvervoer). De Belastingdienst neemt het standpunt in dat de betreffende verblijfskostenvergoedingen gericht vrijgesteld zijn in de zin van artikel 31a, tweede lid, onderdeel b, van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: Wet LB 1964). De gerichte vrijstelling is niet van toepassing als de werknemer gratis gebruik kan maken van bedrijfskantinefaciliteiten. Het afgegeven standpunt is van kracht onder voorbehoud van wijzigingen in wet- en regelgeving en jurisprudentie die aanpassing c.q. wijziging van het afgegeven standpunt noodzakelijk maken.

De verblijfskostenvergoedingen zien enkel op de kosten die een chauffeur onderweg maakt voor maaltijden (ontbijt, lunch en avondmaaltijd), overige consumpties en kleine uitgaven (voor sanitaire voorzieningen en waskosten). Als een werkgever onder de werkingssfeer van de cao Beroepsgoederenvervoer valt, kan hij deze verblijfskosten van zijn chauffeurs, volgens de in deze cao uitgewerkte regeling, gericht vrijgesteld vergoeden. Kort gezegd betekent dit dat de werkgever een vaste kostenvergoeding kan geven, zonder dat hij zelfstandig onderzoek hoeft te doen naar de werkelijke verblijfskosten.

Vraag

Kan een werkgever, die niet onder de cao Beroepsgoederenvervoer valt, de tussen de transportsector en Belastingdienst gemaakte afspraak over de vaste verblijfskostenvergoedingen zonder meer ook toepassen op vergoedingen die hij betaalt aan zijn eigen chauffeurs?

U leest het volledige standpunt op de internetsite van de Kennisgroepen in KG:204:2024:11 Reikwijdte afspraak kostenvergoeding.